Counter Culture shorts nummer #134 alweer. Geen zin om complete albumreviews met hele lange lappen tekst te lezen? Dan hebben we de shorts voor je. In deze 134e editie van shorts vind je elf mooie microreviews van de nieuwe albums van I Prevail, Cemetery Skyline, Heriot, Void Of Vision, Bewitcher, Kat Von D, Blood Incantation, ALLT, Fever 333, Drug Church en Kublai Kan TX.
I Prevail – True Power (Expanded) (-)
Ruim twee jaar geleden verscheen ‘True Power’ en dat jubileum viert I Prevail door die plaat opnieuw op te brengen. Op ‘True Power (Expanded)’ krijg je hetzelfde album voorgeschoteld, aangevuld met vier tracks. Dat kwartet bestaat uit herbewerkingen. Zo krijg je twee remakes van bestaande nummers, een akoestische versie en een nummer waarin All Time Low als gastartiest opdraaft voor de kiezen. De extra nummers zijn helaas niet erg spannend en voegen weinig nieuws toe aan het bestaande materiaal. Of deze editie wat voor jou is, heeft te maken met jouw liefde voor deze band. Als je een superfan of verzamelaar bent, is dit zeker wat voor jou.
Recensent: Frank van de Ven
Cemetery Skyline – Nordic Gothic (81)
Cemetery Skyline is een nieuwe supergroep waarin leden van Insomnium, Amorphis, Dimmu Borgir en Sentenced samenkomen. Mikael Stanne staat achter de microfoon en is het brein achter deze formatie. De frontman van The Halo Effect en Dark Tranquillity had blijkbaar tijd over. Na het beluisteren van ‘Nordic Gothic’ begrijp je waarom Stanne dit project opzette. In Cemetery Skyline kan de Zweed zijn innerlijke goth loslaten. ‘Nordic Gothic’ klinkt als een meer melodieuze en uitgelaten versie van Paradise Lost. Stanne klinkt vrolijker dan Nick Holmes en de synths op dit debuut zijn ook prominenter aanwezig dan je van het genre gewend bent. Nooit gedacht dat gothrock zo fris kon klinken! Toffe plaat waarin Stanne opnieuw bewijst een van de beste en veelzijdigste (metal)zangers van deze tijd te zijn.
Recensent: Frank van de Ven
Heriot – Devoured By The Mouth Of Hell (77)
Een albumtitel als ‘Devoured By The Mouth Of Hell’ geeft al aan dat je geen olijke popliedjes hoeft te verwachten, maar Heriot weet alsnog te verrassen. Wat een bak herrie vuren deze Britten op je af! Zangeres Debbie Gough heeft een ruwe strot en geeft de muziek meer intensiteit met haar screams. Deze metalcore is bruut, chaotisch en meedogenloos. Denk aan Dying Wish met minder melodie en ruigere vocalen. Heriot levert een prima debuut af met dit album.
Recensent: Frank van de Ven
Void Of Vision – What’ll Leave Behind (79)
Je kunt Void Of Vision omschrijven als het pissige en opstandige broertje van Motionless In White. ‘What’ll Leave Behind’ bestaat uit duistere metalcore met dikke synths en een claustrofobische sfeer. De screams klinken wanhopig en de gedragen clean vocals zijn minstens zo intens. Void Of Vision experimenteert ook met EDM en gothrock. Het levert een bijzonder album op dat je een paar keer moet horen voordat het eenmaal bezinkt.
Recensent: Frank van de Ven
Bewitcher – Spell Shock (79)
Bewitcher vermengt blackmetal met speedmetal en dat smaakt naar meer! ‘Spell Shock’ is een opzwepende plaat waarin volop ruimte is voor lekkere gitaarsolo’s. Deze Amerikanen weten hoe ze pakkende tracks moeten schrijven. Je krijgt al meteen zin om je air guitar uit het denkbeeldige vet te halen.
Recensent: Frank van de Ven
Kat Von D – My Side Of The Mountain (85)
Toen tattoo artieste annex realityster Kat Von D aankondigde een album te willen opnemen, waren de eerste reacties op zijn zachtst gezegd: “niet enthousiast.” Dat is weer zo’n aandachtsgeil type dat zo nodig moet zingen, was de tendens. Toen haar debuut ‘Love Made Me Do It’ in 2021 verscheen, werd er amper op gereageerd en dat is zonde! Von D had namelijk een erg lekkere plaat gemaakt waarin haar liefde voor synthpop, new wave en postpunk goed naar voren kwam. Daarnaast bewees ze een erg verdienstelijk zangeres te zijn. Hopelijk krijgt opvolger ‘My Side Of The Mountain’ wel de aandacht die het verdient, want dit is opnieuw een erg sterk album. Als Lana Del Rey een plaat met She Wanyts Revenge zou opnemen, zou het best wel eens als dit werkstuk van Von D kunnen klinken. Fans van donkere popmuziek en gothrock moeten dit album zeker een kans geven.
Recensent: Frank van de Ven
Blood Incantation – Absolute Elsewhere (80)
Blood Incantation noemt zichzelf een cosmic deathmetal band. Die titel dekt de lading wel, want hemelse soundscapes en helse grunts ontmoeten elkaar op ‘Absolute Elsewhere’. Bij vlagen klinkt deze band dromerig, terwijl de rauwe zang de sfeer ineens doet omslaan. Dan komt er ineens gevaar om de hoek kijken. Blood Incantation houdt je continu bij de les en heeft een spannende en avontuurlijke plaat gemaakt. Het universum zag dat het goed was!
Recensent: Frank van de Ven
ALLT – From The New World (77)
Het Zweedse ALLT debuteert met ‘From The New World’. Deze gasten schotelen je dreigende (nu-)metalcore voor die ergens tussen Slipknot, Deftones en Bury Tomorrow inligt. De schreeuwvocalen zijn ranziger dan je gewend bent en ook de clean vocals zijn nergens gepolijst. Dit debuut is erg dynamisch en combineert rustige passages met dreigende, chaotische fragmenten. Het kan alle kanten op met ALLT en dat zorgt ervoor dat je continu verrast wordt.
Recensent: Frank van de Ven
Fever 333 – Darker White (78)
Frontman Jason Aalon Butler is de drijvende kracht achter Fever 333. De manier waarop hij achter de microfoon tekeergaat, is fenomenaal. ‘Darker White’ laat een bevlogen voorman horen die zijn woede en frustratie in furieuze rapmetal verpakt. Je kunt Fever 333 de Body Count voor een nieuwe generatie noemen. Deze cross-over tussen rap en metal verdient het om gehoord te worden en Butler is een uitstekende frontman.
Recensent: Frank van de Ven
Drug Church – Prude (83)
In een rechtvaardige wereld zou Drug Church de nieuwe Nirvana zijn. Net als Kurt Cobain & co slaagt deze band erin om grauwe en pissige rock op zo’n manier te verpakken dat het voor een groot publiek aantrekkelijk is. ‘Prude’ is catchy, melodieus en boos. Het schuurt, terwijl het tegelijkertijd dansbaar en meezingbaar is.
Recensent: Frank van de Ven
Kublai Khan TX – Exhibition Of Power (78)
Beukende metalcore kun je krijgen als je naar Kublai Khan TX luistert. ‘Exhibition Of Power’ is keihard en zo subtiel als een stoomwals. Verwacht geen cleans, maar furieuze schreeuwzang en lomp gitaarwerk. De hulpdiensten zullen niet blij zijn met deze schijf, want dit levert hen een hoop overuren op. Je zult de moshpit maar moeten betreden om al die metalheads met gebroken botten eruit te vissen…
Recensent: Frank van de Ven