Woensdag 12 februari 2014, rond een uur of acht. Het regent een beetje en er staat een rij voor de ingang van de Melkweg. Ik heb ondertussen nog wat ‘what-the-fuck-momentjes’ met mijn medemens die in de rij staan, maar dat maakt niet uit. De rij wordt alsmaar korter en voor ik het weet krijg ik van een medewerkster een stempel op mijn pols gezet.
De sfeer in de Melkweg is gelijk al goed; er wordt al lekkere hip-hop gedraaid. Ik haal met een vriend nog een glaasje whiskey, als een soort hommage aan de man waar we vanavond een concert van gaan beleven. We hebben een goede plek gevonden om te staan en vervolgens begint dat tergende laatste half uur wachten, hopende dat ‘ie niet te laat is.
Hij is niet te laat; om 21:01 begint de zaal te trillen en al snel wordt een van de absolute bangers van ‘Because the Internet’, Crawl, er in geknald. Het publiek wordt wild, schreeuwt de sample van Mystikal en de hook van zangeres Kai uit volle borst mee, ondergetekende incluis. Een aantal nieuwe nummers komen voorbij, The Worst Guys, met de aanstekelijke hook “All she needed was some…” en Worldstar, waar het publiek ook keihard “WORLDSTAR” mee schreeuwde en los ging zodra de trap-achtige beat inkickte.
Vervolgens vraagt Donald aan ons of het een goed idee is om wat oude shit te doen en wederom gaat het publiek los. Vervolgens komen klassiekers als Freaks & Geeks, Bonfire en grootste hit Heartbeat voorbij. Ook de wat minder bekende nummers komen voorbij, zo spit Donald een freestyle die hij ooit bij Tim Westwoord deed op een niet eerder gehoorde beat.
Na ongeveer veertig minuten verdwijnt Gambino van de stage. De bandleden gaan hem achterna. Het publiek is in spanning, dit kan het toch niet zijn? Kom terug, Donald. “We want more”, “We want Childish” en “WORLDSTAAAAR!” galmen door de zaal. Childish komt tot geweldige opluchting terug op stage. “Should we play some shit with some bass in it?”, vraagt hij. Vervolgens knallen er keiharde bangers van zijn ‘Royalty’ mixtape door de speakers. Voor het nummer One Up brengt Gambino rapper Steve G Lover mee, die op zijn beurt zijn verse mee rapt. Ook assisteert hij nog op Unnecessary en Eat Your Vegetables. Vervolgens vragen beide rappers of wij een freestyle willen. Ja, dat willen we zeker. Een beat wordt door de inmiddels teruggekeerde live band samengesteld en beide rappers doen hun ding en laten nog nooit eerder gehoord materiaal horen. Om kwart over tien eindigt Gambino met Earth: The Oldest Computer, om nog even helemaal los te gaan met z’n publiek en de show een knallend einde te geven. “Thank you, Amsterdam”, zegt hij, alvorens hij vertrekt van de stage. Even hopen we dat hij nog terug komt, maar nee, de doeken sluiten.
En daarmee was het afgelopen, bijna anderhalf uur puur entertainment. Childish Gambino maakt er een zeer speciale show van. Hij rapt alles mee en laat een playback-tape nagenoeg achterwege. Ook zingt hij alles net zoals het klinkt op de albums, gewoon lekker. De live-band zorgt er voor dat sommige nummers nog beter klinken dan op de cd, omdat de complexe beats van bijvoorbeeld Crawl veel beter tot zijn recht komen. Donald Glover heeft ook interactie met het publiek, à la ‘Weirdo’ (zijn stand-up show), grapt hij wat rond. Hij vertelt over zijn eerdere ervaringen in Amsterdam en zegt onder andere dat de stad de mooiste meisjes rijk is. Hij vraagt het publiek of er nog iemand high is en of we een freestyle willen horen. Op een rustig momentje gaat hij in kleermakerszit op het podium zitten en heeft nog wat interactie met het publiek op de eerste rij. Op een gegeven moment bedankt hij de gehele zaal nog, want “you sold out pretty fucking fast”. Graag gedaan, Donald, als bedankje heb je een fantastische show voor ons neergezet.