Counter Culture shorts nummer #24 alweer. Geen zin om complete albumreviews met hele lange lappen tekst te lezen? Dan hebben wij de shorts voor je. In deze vierentwintigste editie van shorts vind je drie mooie microreviews van de nieuwe albums van Fight The Fight, Nailed To Obscurity en Weltesser.
Fight The Fight – Fight The Fight (88)
De wereld wordt overspoeld met muziek en nieuwkomers moeten van goeden huize komen om op te vallen in een (vaak) verzadigde markt. Debuterende bands hebben dus iets te bewijzen. Dat beseft Fight The Fight ook. Dit Noorse collectief gaat er dan ook voor en dat resulteerde in een mooi visitekaartje. Invloeden van genres als hardcore, punk, metal en progrock worden samengesmeed tot een coherent geheel. Dit titelloze debuut verveelt nooit en zet je telkens op het verkeerde been. Net als je denkt dat het refreintje van dat lompe, schreeuwerige beuknummer in een eindeloze breakdown uitmondt, gooit de formatie het roer volledig om en word je getrakteerd op een melodische gitaarsolo of een kippenvelopwekkende zanglijn. Hoe vreemd die combinatie ook klinkt: de band slaagt erin om deze stijlbreuk organisch te laten klinken. Elk nummer is een nieuw muzikaal avontuur. De energie, inventiviteit en passie van Fight The Fight is erg indrukwekkend. Fans van In Flames, Entombed, Killswitch Engage en Kvelertak zullen deze band zeker kunnen pruimen!
Recensent: Frank van de Ven
Nailed To Obscurity – King Delusion (87)
Zijn conceptalbums een hoop gebakken lucht of geeft een verhaal de muziek juist een extra dimensie? De meningen lopen uiteen. Niet iedereen zit immers op een plaat te wachten die je in zijn geheel moet luisteren om er chocola van te maken. Sommige bands weten echter precies de juiste snaar te raken. Enter Nailed To Obscurity! ‘King Delusion’ is een conceptalbum in de puurste vorm. Wat nu als je spiegelbeeld een vervorming van de realiteit is en je langzaamaan je verstand verliest? Deze thematiek is verpakt in een beklemmende schijf vol gitzwarte doom death metal. Dit is geen lichte kost, maar omdat dit Duitse gezelschap een goed gevoel voor melodie heeft blijft het album intrigeren. Het verhaal wordt goed verteld en de tracks sluiten goed op elkaar aan. Soms roept de band herinneringen op aan het oude werk van Opeth. ‘King Delusion’ zit ingenieus in elkaar en nodigt uit om in z’n geheel beluisterd te worden. Intens, melancholisch en om te janken zo mooi!
Recensent: Frank van de Ven
Weltesser – Crestfallen (65)
Dit debuut van Weltesser zal zeker de goedkeuring van meestergitarist Tony Iommi wegdragen. De geest van Black Sabbath zit namelijk in elke vezel van deze schijf. De loodzware, vlijmscherpe riffs en de desolate sfeer komen je vast bekend voor. ‘Crestfallen’ is echter minder memorabel dan hun grote voorbeeld. Het moet wel gezegd worden dat dit dertig minuten durende debuut zeker niet slecht is. Zeker als je nagaat dat dit collectief nog maar drie jaar bij elkaar is. Weltesser mist nog een eigen smoel. De liefhebber van Iommi’s gitaarspel, logge doom metal en donkere schreeuwzang kan deze schijf best een kans geven.
Recensent: Frank van de Ven