Evenals afgelopen jaren besteden wij ook dit jaar weer de nodige aandacht aan Graspop Metal Meeting. Het Belgische metal festival wordt gehouden in Dessel en vindt dit jaar plaats van 16 t/m 18 juni. Uiteraard hopen we dat het dit jaar net zo gezellig wordt als vorig jaar, maar als het even kan wel iets droger. Maar ja, aan het weer kan je als organisatie uiteraard niets doen. Wel aan de programmering. En die is dit jaar weer top!
Derhalve proberen wij evenals afgelopen jaren jullie ook dit jaar weer een handje te helpen met enkele wellicht zware keuzes. Daarnaast tippen we voor iedere festival dag een heuse must-see.
Hoewel Graspop officieel pas op vrijdag begint, weet iedereen ondertussen wel dat het op donderdag ook al aardig los kan gaan. Voornamelijk Belgische bands worden dan in de gelegenheid gesteld om zich voor een groot publiek te profileren. De sfeermakers op deze donderdag zijn o.a. Thurisaz, Hexa Mera, King Hiss, Born from Pain, Off the Cross en BEAR. Wij van Counter Culture zijn vooral benieuwd naar BEAR (zullen ze voor de verandering een keer het podium heel laten?), King Hiss met haar monsterriffs en Nederlandse hardcore grootheden Born from Pain.
Vooralsnog geen lastige keuzes voor ons. Nee, die dillema’s beginnen op de vrijdagmiddag en wel al gelijk in drievoud.
Sepultura vs. Sòlstafir vs. Prong
Sepultura (vrijdag 18.00-18.55, Mainstage 2): Sepultura loopt natuurlijk alweer een tijdje mee. Zo lang zelfs dat ‘nieuwe’ zanger Derrick Green ondertussen langer in de band zit dan Max Cavalera ooit zat.
Voor: Sepultura’s meest recente album ‘Machine Messiah’ is een knaller van jewelste. Waar Max en consorten vooral teren op het verleden, probeert Sepultura haar publiek nog altijd te verrassen en dat is ze met ‘Machine Messiah’ uitstekend gelukt.
Tegen: Hoe goed ‘Machine Messiah’ ook is, aan de echte klassiekers uit de Cavalera tijd kan het album niet tippen. En hoewel Derrick Green een imposante frontman is om te zien (twee meter lang en anderhalve meter breed), zijn wij van zijn zangkunsten niet echt onder de indruk.
Sòlstafir (vrijdag 17.45-18.45, Marquee): Sòlstafir uit IJsland is een aparte band. Ze zien er uit alsof ze zo uit de hoes van Fields of the Nephilim’s ‘Dawnrazor’ zijn gestapt. Daarnaast zijn daar ook nog de in het IJslands gezongen teksten en de bezwerende gitaren.
Voor: Hoewel het nieuwe album nog niet uit is, kunnen wij u wel al mededelen dat de IJslanders weer iets bijzonders aan tape hebben toevertrouwd. Op ‘Berdreyminn’ borduurt de band voort op het succes ‘Ótta’, maar slaat toch ook nieuwe wegen in en dat levert een bijzonder mooi luisteravontuur op.
Tegen: De nummers van Sòlstafir worden doorgaans volgens dezelfde formule opgebouwd. We beginnen zacht, dan gaan we wat harder, doen weer een beetje zacht en dan knallen we er vol in. En hoewel de IJslanders hier meesters in zijn, kan dit natuurlijk gaan vervelen.
Prong (vrijdag 18.05-18.50, Metaldome): Evenals Sepultura heeft Prong haar sporen ruimschoots verdiend in het metalwereldje. Tommy Victor en consorten startten als crossover thrash band, maar worden pas echt bekend wanneer ze op het vierde album ‘Cleansing’ hun thrash larderen met industrial invloeden.
Voor: ‘Snap Your Fingers, Snap Your Neck’, ‘Whose Fist is this Anyway’, ‘Revenge Best Served Cold’ zijn stuk voor stuk klassiekers. Nummers met een hook en een refrein waar zelfs die Duitse machine die de vrijdagavond afsluit een moord voor zou doen.
Tegen: Eigenlijk weinig tegens. Prong stelt live zelden teleur, al kan het recente materiaal, afgezien van ‘Revenge Best Served Cold’, niet tippen aan het oudere werk.
Conclusie: Wij nemen hoogstwaarschijnlijk ons IJslands woordenboek mee en gaan ons laten meevoeren door de zalvende tonen van Sòlstafir. Wellicht dat we nog het einde van de set van Prong proberen mee te pikken om nog even de vuistjes in de lucht te gooien bij ‘Whose Fist is this Anyway’ en ‘Snap Your Fingers, Snap Your Neck’.
De tip voor de vrijdag
Nou ja, een echte tip is het niet. King’s X zal bij de doorgewinterde hardrock liefhebbers toch wel bekend zijn. Feit is wel dat de band niet al te vaak in de Lage Landen speelt. In de Metal Dome om half drie ’s middags is dan ook de uitgelezen kans om dit Beatleske drietal aan het werk te zien. Verwacht progressieve hardrock met soul-, blues- en funkinvloeden.
Oh ja, ik zou het eigenlijk niet moeten hoeven te vermelden, maar vergeet Amenra niet te checken. Live is dit Belgische collectief het muzikale equivalent van een stoomwals.
Coheed and Cambria vs. Devin Townsend Project
Coheed and Cambria (zaterdag 15.45-16.30, Metal Dome): Progressieve rock van Amerikaanse bodem. Als je Coheed and Cambria zegt, dan zeg je Claudio Sanchez. De man is de zanger/gitarist van en het grote brein achter de band. Veel van hun albums zijn zelfs gebaseerd op de comicsserie ‘The Armory Wars’ die Sanchez schreef.
Voor: In het vorige decennium pende de band drie geweldige albums bij elkaar. En laat Sanchez en de zijnen nu net met het beste album uit die serie, het magistrale ’Good Apollo, I’m Burning Star IV, Volume One: From Fear Through the Eyes of Madness‘, op tour zijn.
Tegen: Sanchez zit qua zang in de Geddy Lee zone. En dan niet de Geddy Lee van de latere Rush jaren, maar de Geddy Lee van eind jaren ’70. En ja, dat kan een breekpunt zijn. Sommige mensen vinden dat namelijk kattengejank.
Devin Townsend Project (zaterdag 16.10-17.05, Marquee): Devin Townsend, oftewel Hevy Devy dan wel The Nutty Professor of Heavy Metal, verraste ons vorig jaar met misschien wel een van zijn beste albums uit zijn carrière. En dat is gezien zijn oeuvre geen misselijke prestatie. ‘Transcendence’, zoals het album heet, was dan vorig jaar ook een van de beste heavy metal releases. Het is dan ook dik verdiend dat de goede man dit jaar op Graspop staat.
Voor: Townsend heeft live altijd alles tot in de puntjes verzorgd en is daarnaast een van de betere zangers in de metalwereld. Daarnaast ligt Dessel akelig dicht aan de Nederlandse grens en zal het ons niet verwonderen wanneer Anneke van Giersbergen een deuntje komt meezingen.
Tegen: Als je geen gevoel voor humor hebt, kun je beter wegblijven. De Canadees grapt er namelijk nogal graag op los.
Conclusie: Gelukkig sluiten de optredens elkaar niet helemaal uit en kunnen we van beide optredens iets zien. Maar na ‘Welcome Home’ van Coheed and Cambria, dat waarschijnlijk vroeg in de set wordt gespeeld, zullen wij toch langzaam richting Marquee verkassen om Hevy Devy aan het werk te zien.
De tip voor de zaterdag
De geheimtip voor zaterdag is een beetje een moeilijke. En wel om de reden dat het optreden van de tip gedeeltelijk overlapt met het optreden van de man die wij u zojuist aangeraden hebben. Maar mocht je onze Canadees na een tijdje beu zijn, ga dan vooral even Code Orange checken op de Jupiler Stage (16.40-17.20). De band bracht begin dit jaar met ‘Forever’ een van de meest brute, maar tegelijkertijd ook meest vreemde metalcore platen van dit decennium uit.
Anathema vs. Queensryche
Anathema (zondag 19.15-20.10, Marquee): Anathema uit Liverpool is een beetje The Kelly Family van de progressieve metalwereld. Drie broers plus neef en nicht zijn de spil van deze band die al sinds begin jaren ’90 furore maakt. In den beginne als death/doom metal band en later als progressieve metal band.
Voor: De band maakt prachtige epische songs met fabuleus gitaarwerk en heeft met Vincent Cavanagh en Lee Douglas twee vocalisten in huis die met hun stemmen mensen tot in tranen kunnen ontroeren.
Tegen: Daniel Cavanagh. De man is het creatieve mastermind achter de band, maar kan zich live nog weleens tot party pooper ontpoppen. Als hem iets niet zint, en dat kan al een knoopje van zijn blouse zijn dat iets te los zit, kan hij het hele optreden met een zuur gezicht rondlopen en dat komt de magie die de muziek van Anathema doorgaans oproept niet ten goede.
Queensryche (zondag 19.15-20.05, Metal Dome): Albums als ‘Operation Mindcrime’, ‘Empire’ en ‘Rage for Order’, wie kent ze niet? Bij iedere rechtgeaarde metal fan staan deze albums wel in de platenkast.
Voor: De band was aan het begin van de grungegolf de weg aardig kwijt. Dit had enkele middelmatige albums en een vijandige split met toenmalig zanger Geoff Tate tot gevolg. Met nieuwe zanger Tod la Torre in de gelederen timmert de band inmiddels weer aardig aan de weg en brengt ze ook nog niet eens zo onverdienstelijk plaatwerk uit.
Tegen: Todd la Torre heeft dan wel de stem om de oude klassiekers te vertolken, maar mist het charisma dat Geoff Tate had.
Conclusie: Een moeilijke keuze. Beide bands zijn eigenlijk niet te versmaden. Nu is het zo dat wij van Counter Culture Anathema dit jaar al aan het werk hebben gezien en nog gaan zien, dus hoogstwaarschijnlijk gaan wij onze keuze op Queensryche laten vallen. Revolution Calling!!!
De tip voor de zondag
Laten we voor de zondag eens voor de verandering twee tips doen, te weten The Charm The Fury en Touché Amoré. Eerstgenoemde band komt uit Amsterdam en maakt metalcore van de bovenste plank en bezit in Caroline Westendorp een zangeres die zowel ‘the charm’ als ‘the fury’ in zich heeft. Fury bezit Touché Amoré ook. Het vorig jaar verschenen ‘Stage Four’ is een van de meest indrukwekkende post-hardcore albums ooit. ‘Stage Four’ kwam voort uit persoonlijk leed van zanger Jeremy Bolm, die zijn moeder aan kanker verloor.
Nou, wij hopen dat wij jullie een beetje op weg hebben kunnen helpen. Met vijf podia is het aanbod dan ook groot en is het niet te voorkomen dat er af en toe enkele favorieten tegelijk spelen. Voor het volledige programma en alle overige informatie van en over Graspop Metal Meeting 2017 verwijzen wij u naar de site van het festival: www.graspop.be.