Andrew W.K. staat vooral bekend als notoire feestbeest, maar intussen staat er op zijn curriculum vitae ruim twee decennia aan ervaring als zanger, multi-instrumentalist, producer, dj, nachtclubeigenaar, presentator én motivational speaker. Waar hij aan het begin van zijn carrière nog werd uitgekotst door muziekcritici, is hij tegenwoordig een van de grootste culthelden van de hardrock. Dit jaar kwam zijn vijfde studioalbum, You Are Not Alone uit en dat brengt hem vanavond voor het eerst in vier jaar weer eens naar Nederland.
Gek genoeg heeft W.K., kort voor Wilkes-Krier, dat niet weten om te zetten in een goedgevulde Tolhuistuin in Amsterdam-Noord. Hij vangt aan in een halfvolle zaal, maar dat mag de pret niet drukken. “To party is to exist and to exist is to party” luidt zijn lijfspreuk immers. Vier jaar geleden kwam de beste man nog solo naar Nederland, deze keer heeft hij een zeskoppige band meegenomen. Voor W.K. een uitgelezen kans om echt de showman uit te hangen die hij is, want zelfs met een overvol podium is de volledig in het wit gehulde W.K. het onbetwiste middelpunt van de aandacht.
Party, party, party
In essentie is alles aan W.K. en zijn band klassieke glam metal, van de stampende drums en de hyperactieve synthloopjes tot de grootse haardossen en de theatrale gebaren. Echter heeft de Amerikaanse brulbeer 90% van zijn muzikale catalogus gewijd aan liedjes over feesten. Met name debuutplaat I Get Wet heeft de kunst van keihard partyen als centraal thema. “This song is about how even if we black out, we don’t forget to party”, “this song is about staying strong and never stopping to party in your life” en “prove to the party gods that we appreciate being able to party together” zijn slechts een aantal van de opmerkingen die de boodschap van W.K. benadrukken. Maar waar dat bij veel artiesten zou gaan vervelen, is het bij W.K. precies wat je nodig hebt.
Het is dan ook geen wonder dat de Tolhuistuin echt loskomt als achter elkaar ‘Take It Off’, ‘Ready to Die’ en ‘She is Beautiful’ voorbijkomen. Vanaf dan gaan bij werkelijk ieder nummer de vuistjes de lucht in. Dat W.K. niet heel goed bij stem is maakt niemand wat uit, want zijn onuitputtelijke energie houdt iedereen in beweging. Daarbij speelt zijn begeleidingsband helemaal niet onaardig: met name de gitaarpartijen lopen als een geoliede machine, en scheuren samen met de rest van de band op een razend tempo door de setlist heen. Dat er een nieuw album is zal veel mensen in de zaal volledig zijn ontgaan, want alle liedjes klinken toch hetzelfde en tussendoor worden er weinig zinnige dingen gezegd (behalve natuurlijk dat het publiek te allen tijde moet partyen).
Culthit
Tegen het einde van de reguliere setlist dreigt W.K. de aandacht te verliezen. Een goed moment om even tot bezinning te komen, alvorens er in de toegift nog een hoop vuurwerk voorbijkomt. ‘It’s Time to Party’ en ‘Pushing Drugs’ zorgen voor een goede opmars richting de zwanenzang van vanavond: ‘Party Hard’, al moeten we wel eerst even met z’n allen vanaf 100 aftellen voor hij wordt ingezet. Het lijflied van Andrew W.K., en misschien wel een van de grootste culthits binnen de hardrock en heavy metalscene, steekt er vanavond met kop en schouders bovenuit.
Wie van harde gitaarmuziek met een knipoog houdt is bij een show van Andrew W.K. helemaal op z’n plek. Hoewel de Amerikaan in de Tolhuistuin slechts een van zijn vele kanten laat zien, doet hij wel precies waar hij het beste in is: ongegeneerd een heerlijk feestje bouwen.