Rare band dat As I Lay Dying. Nou ja, vooral frontman Tim Lambesis. Deze Amerikaanse brulboei slaagde er in korte tijd in om zijn band twee keer op te blazen. De eerste keer in 2020 en de tweede keer in 2024. Het zou zomaar kunnen dat het recent verschenen ‘Through Storms Ahead’ de zwanenzang van de band is.
De hele wereld leerde As I Lay Dying kennen toen Lambesis in 2013 werd opgepakt. Zijn arresatatie schokte de wereld en zijn bandmakkers. Het is ook niet niks om te horen dat je bandmaat zijn bloedeigen vrouw wilde omleggen en zelfs een huurmoordenaar in de arm nam. Gelukkig bleek deze hitman een undercoveragent te zijn. Na het uitzitten van zijn gevangenisstraf, won Lambesis het vertrouwen van zijn van hem vervreemde bandmakkers terug en beleefde As I Lay Dying zijn eerste doorstart.
Comebackalbum ‘Shaped By Fire’ uit 2019 liet een bevlogen band horen en bewees dat er nog toekomst zat in de band. Lambesis gebruikte het album als een soort biecht. Hij gaf aan berouw te tonen en zijn leven te beteren. So far, so good.
Dominant persoon
As I Lay Dying was terug en bewees opnieuw een van de betere metalcore bands van zijn generatie te zijn. Toen ging het weer mis. Het ene na het andere bandlid vertrok begin 2020 en besloot As I Lay Dying links te laten liggen. Alleen Lambesis en oerlid annex gitarist Phil Sgrosso bleven over. De frontman besloot om een doorstart te maken en verzamelde een hoop bevriende muzikanten om zich heen. De bekendste waren Ken ‘Unearth’ Susi en clean vocalist Ryan Neff. Deze nieuwe bezetting bracht dus onlangs ‘Through Storms Ahead’ uit.
Op het moment van schrijven is Lambesis alweer het enige overgebleven lid van As I Lay Dying, omdat zijn huurlingenleger er de brui aan gaf. Het kan zomaar zijn dat ‘Through Storms Ahead’ de zwanenzang van As i Lay Dying wordt. Hoewel er niet met namen wordt gestrooid, wijst elke reden voor vertrek naar Lambesis. De beste brulboei blijkt een nogal dominant persoon te zijn. Of er iemand nog met hem wil samenwerken, is nog maar de vraag. Recent verschenen er ook nogal verontrustende video’s waarin de kamerbrede metalzanger ruzie maakt met zijn vrouw. Het lijkt duidelijk niet goed te gaan met Lambesis.
Afijn. Terug naar ‘Through Storms Ahead’. Mocht dit album inderdaad de laatste ademstoot van As I Lay Dying zijn, eindigt de band niet op het hoogtepunt. Niet dat dit album echt slecht is, maar het is geen werkstuk dat beklijft. Het vuur en de drive zijn weg. Je luistert naar een huurlingenleger en niet naar een collectief. De plaat klinkt gekunsteld.
Zo is er een grotere rol voor de clean vocals weggelegd. Neff is geen slechte zanger, maar geen opmerkelijke. Zijn zang haalt de vaart en agressie uit de muziek. As I Lay Dying is altijd een band geweest die het beste was in het betere beukwerk, maar juist die specialiteit moet te vaak het veld ruimen voor lieflijke zang. Als Lambesis achter de microfoon staat, wordt pas interessant. Deze man is een beest en een van de beste zangers uit het genre.
Geen ziel
As I Lay Dying klinkt op deze plaat niet als zichzelf, maar als een zoekende band. Begrijpelijk gezien de bezettingswisselingen. De grootste manke is het gebrek aan passie. ‘Through Storms Ahead’ is vakwerk, maar mist een ziel. Een hart. Jammer. Benieuwd of deze band nog een comeback kan forceren of dat het nu echt einde oefening is voor As I Lay Dying.